♨

با خاطره زنده یادان جنبش انقلابی کشور

که بر علیه تجاوز سوسیال امپریالیزم رزمیدند .

بـه : ادامه دهندگان راه پر افتخار آنان

که هم اکنون بر ضد اشغال کشور

توسط امپریالیزم امریکا و شرکا می رزمند.

پ . رتـبـیـل ( کبیر توخی )

عـبـور لـحـظـه هــا ♨

پ. رتبیل ( کبیر توخی )

(28-12-2006)

نگاشته و شعری بلـند ( " به خلق های آزاده افغان " ) از مبارز نامور ایران ( اشرف دهقانی ) بر" عبور لحظه ها " صفحه ٢

" آزمــون" شعری از ناجیه بهمن ( همسر زنده یاد بهمن ) بر " عبور لحظه ها " صفحه ٤

١- عـبور لحـظه هــا. . . . . . . . . . . . . . . ٥

٢- تابوت شهر. . . . . . . . . . . . . . . . . . . ٧

٣- ضحاک. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ٧

٤- پیمان کج آیین آباد. . . . . . . . . . . . . . ١٠

٥- فتح محال . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ١١

٦- چیســـتان . . . . . . . . . . . . . . . . . . ١٣

٧- بذر شهاب . . . . . . . . .. . . . . . . . . . ١٤

٨- آذرخش . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ١٦

٩- غرش موجه ای ما. . . . . . . . . . . . . ١٧

١٠- تصاویر. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ١٨

١١- برکتیبه ای سپر . . . . . . . . . . . . . . . . ٢٠

١٢- "چیرز" ( به سلامتی ). . . . . . . . . . . .٢٢

١٣- غریق و صخره.. . . . . . . . . . . . . . . .٢٣

١٤- فریاد کن با ساز.. . . . . . . . . . . . . . . . ٢٥

١٥- محموله زهرناک.. . . . . . . . . . . . . . . .٢٧

١٦- بسوی آزادی . . . . . . . . . . . . . . . . .٢٨

١٧- مینا طغیانگر بی همتا. . . . . . . . . . . . . ٢٩

١٨- تنها نییم ... . . . . . . . . . . . . . . . . . . ٣٠

١٩- جنگ به فرمان. . . . . . . . . . . . . . . ٣٢

٢٠- اگر راست نگویی. . . . . . . . . . . . . . ٣٥

٢١- خرافه و سپیده. . . . . . . . . . . . . . . . . ٣٦

٢٢- تو مفهوم انسانی . . . . . . . . . . . . . . .٣٨

٢٣- " چریکهای فدایی خلق ایران" . . . . . . . ٤٠

٢٤- رفقا . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ٤٢

٢٥- " قطب نما " . . . . . . . . . . . . . . . . . ٤٣

زیر نویس سروده هـا به صفحات ٤٥-٤٦-٤٧-٤٨-٤٩-٥٠ درج است

"عبور لحظه ها" با زبان شعر، ستمکاران در افغانستان را به تصویر کشیده است ،

چه ماردوش ضحاک باشند، چه ساطور به دستان جلاد و چه تهی مغزان سنگسار چی . " عبور لحظه ها" از مبارزه خلقهای آزاده افغان گفته است و از انسان های آزاده ای که نه دمی از مبارزه با ستم و ظلمت باز می مانند و نه امید به آینده روشن را از دست وا می نهند. با ایمان به پیروزی خلقهای آزاده افغانستان بر دشمنانشان که دشمنان همه ما هستند، قطعه زیر را به دفتر "عبور لحظه ها" از شاعر گرامی، پ. رتبیل تقدیم می کنم.

اشرف دهقانی

نوامبر 2006

به خلـقهـای آزاده افغــان

به آزاده هائی که هـنوز

از عـبور لحظه های ظلـمانی

جانکاه دردی نشـسـته بر جان دارند

و لیک هـنوز

آزادی را، عـشــق را

و باید انسان گـونه زیســتن را

فریاد سر می دهـند

از میان ویرانه های جای جای خونین میهن شان.

❋

فریاد سر می دهـند

از سرزمینی که ارتجاع

در چندین سال تهاجــم ویرانگــرش

چندین چهـره عوض کـرد در آنجـا

به سان جادوگـر زشت خـوی افســانه ها.

❋

به خلقهای رزمنده دیار همسایه، افغـانسـتان،

آنجا که ارباب جای غـلامش را خود گـرفت

و ارتجاع سیاه طالبان

مغلوب ساکـنین بی روح خانه ابیـض شــد

❋

افغـانســـتان،

آنجا که جادوگـر که رنگ به چهـره نداشــت

های و هوی ورودش را پیـشـاپیـش

با سهـمناک غرشی در آمیخــت

غرشی از آوار ریخـتگی یادگارهای شـرق کهـن (*)

و تباهی از حــد گـذشت.

❋

به خلقهای آزاده افغــان،

به خلقهای رزمنـده ای که هـنوز

با دردی از عـبور لحظه های اضطراب ها و ظلمت ها

از میان ویرانه های جای جای خونین میهن شان

"درد مشترک" را فریاد می زنند

و آزادی را، عشـق را

و باید انسان گـونه زیسـتن را

تکـرار

تکـرار

می کـنند.

❋

به آزاده هائی که هـنوز

ندای آزادی سر می دهـند

از میان ویرانه های جای جای خونین میهن شان

❋

هـزاران درود

هـزاران درود بر این خلـقهای مبـارز بــاد

درود بر آزاده های دلاورافغــان بــاد.

❋ ❋

اشــرف دهــقــا نـی

نوامبر 2006

(*) اشاره به مجسمه های عظیم بودا که نابود سازی آنها به دست طالبان در خدمت موجه جلوه دادن لشکر کشی به اصطلاح دنیای تمدن به افغانستان قرار گرفت .

شــعری را که به خاطر همسر مبارزم سید بشیر بهـمـن، در زنـدان سروده ام ، به دفـتر" عبور لحظه ها " از برادرم کـبیر تـوخـی ( پ . رتـبـیـل ) اهــدا می نمایم.

ناجـیـه بهـمـن (20 دسمبر 2006)

آزمــون...

گربکـشـند، برفعـتـگـه ی دار ،

ســـرم

ویـا،

بـنهـنـد، بـه زیـر دیــوار ،

پـیـکـــرم

ویـا،

با تـیـری آغـشــته به زهـــر،

بـدوزنـد جـگـرم

با قـامـت افـراخـــته ؛ چــو ســـرو

با طاقــت کـوهــواره ؛ چــو " بـهـمـن "

برهــنـه پـای خـونـیـن،

نهـاده ام بـر دمـی تـیـــغ

من چـه خـوب از آزمــون ســرخ تـاریـــخ ؛ مـی گــذرم

♨ ♨ ♨ ♨ ♨

ناجـیـه بـهـمـن

زنـدان ( سنبله١٣٥٩)

عـبـور لـحـظـه هــا [١]

در آن شبِ پـُُر اضطراب و ظـلمانی

سکـوت ، بال سنگـین اش را

بر سینه ی سنگـفرش زنــدان می سایـید

جـلاد (١) با سیمای هـیـبـتـناک اش می لرزید

وز عـبور لحظه ها می ترسید

✜

زخم چرکـین دو کـتـف ضحاک (٢)

بوی گـند می داد.

فضای قصرش آگـنده از ســم

در قربانـگاهش تـنی چنـد

ضـحاک با هـیکل وحشتـناک اش ، می لرزید

وز عـبور لحظه ها می ترسید

✜

آواز خشک کلـید

در گـوش نخـستـین قـفـل پـیچـید

درب آهـنـین ِ سـلول چرخـید،

جـــلاد ،

_ این هـیولای هـول و هـراس _ !

فر یاد کـشید:

" تهـمـتن کـیست ؟ بهـمـن کـیست ؟ " ( ٣ )

اسـیری ز جا بر خاست،

و بسـان شـیر غـر یـد:

" منـم گـرد دوران ، منـم بهـمـن ! "

صدای جــلاد آهـســـته تـر شــد...

" بهـمـن ! بیـا با مـن ،

که ضـحاکـم تـشـنه ای خـون است "

✜

آواز خـشک کلـید،

در گـوش ششمـین قـفـل پـیچـید

دربِ آهـنـین ِ سـلول چرخـید

شـش همـنـبرد و هـم حلــقه

ســردادند ایـن شـعار:

" در اهـتـزاز بـاد درفـش گـلـگــون آزادی "

کـز طـنـین آن

در و دیوار و غــل و زنجــیر لـرزید.

✜

ساطـورپاشـنه ی جــلاد

برسـیـنه ی سنگـفـرش زنـــدان

هـزارمـیـن قربانـی را رقـم زد

و آنگا ه اش

جــلاد ؛

_ این خـدای دخـمه ی مـرگ آفـریـن _

بر آســتان ضـحـاک،

بوسـه ای چــند زد.

✜

از مژه ی چشم لحـظه هـا ،

سرخـیـن حماسـه ای

بر کـتـیـبه ی تاریـخ چکـید

و؛ اما،

در پگاه اش

آفـتــاب ؛

_ این کـوره ی تابان هـستی سـاز _

بر گـور ِ شهــیـدان،

سـجـده ای چـند زد.

§ § § § §

به : قلب میهن ( کابل عزیز) که درحصار ارتش متجاوز سوسیال امپریالیزم شوروی قـرار دارد.

تابوت شهر [٢]

گهـواره ها غرقـه در خـون

ستاره ها،

اسیر پنجه ای بوم

شط کهکشان ها بی شِیر

نیزه های نـور به زیر خرِگاه قیر

چشمه های خون جوشان

ضحاک پیر تشنه ای آن

❑

" تابوت شهر" در میان جنـگل آهـن

کلـبه ها در آن خامـوش

نفـس ها در آن دلـتـنـگ

q

بر فراز آن،

خیلی خفاش به پرواز

به دور ِ آن،

شهاب شیاطین دیده بـان

ز هر کـوی و برزنش جاری سرب مـذا ب

ز " فتــح" اش ضحاک زمان (١)

مست سراب .

❑ ❑ ❑

ضـحـاک [ ٣ ]

" طلسم ساز محتـضـر" (١)

بر شیارِ تابوتِ سنگواره

استـفراغ ِ خـون کرد

وز رخـنه ی آن

کالـبد سـیالی برخاست:

بر دوشاخش ،

داغ " سیا " خورده؛

بر دوکـتـفش،

دو اژدها خـفـته ؛

در چشمه ی چشمش،

تیزاب جوشیده ؛

بر " چهل تار " سرش،

جولا تـنـیـده؛

برگرد پیکرش،

چهل مار بـوآ خسپـیده؛

در امتـداد هـرم رویـش،

رویـیده جنگل مویش،

جنـگل ! نــه ،

بیشه ای هـزار ابلــیس،

هجره ای هــزار شـیـطان.

222

کابک جمـجمه اش، لانــه ای بـــوم

مشکـک قـمـقـمه اش، تالاب خـون ،

دخمـه ی دماغـش، باشگاه شبـپره ،

جـدار دنـدان هاش نمـای اره ،

یک پـا، بر فراز" دیـوار آسـه ..."

پای دگـرش، بر " شـیر دروازه " (٢)

نـطع " معـتصـم بالله " قربانـگاش (٣)

نص " آیت الله " رهـنماش (٤)

بد ینسـان ، ضحـاک اِحیا شــد. (٥)

_ زنجـیر قلاده بدست

قلاده ای " هفـت " و " هشـت " (٦)

222

ضحاک با چنگــک چنــگال

از جـندرش، " ژنـده " ای بر کـند ،

و، با سر نیزه ی انگـشت

" پنج شعــار" بر آن بنوشت :

« بسوزید، هر آنچه سوختنی ست!

بکشید، هر آنچه کشتـنی ست!

بخورید، هرآنچه خوردنی ست!

بدزدید، هر آنچه دزدیدنی ست!

بفروشید، هر آنچه فروختنی ست! »

و، " ژنده " ی انتقام

_ از هرکی "سـند باد" ست و " سیس " و " حیان " (٧)

از هرکی عـیان است و نهان _

بر دوش " حکـمت" و " سـیف " و " ربــان "

و " ملا عمر" همچنان (٨)

بنهــــاد.

P P P

ضحاک ؛ بـار دگـر،

با همان ادا ، با همان اطـوار

بنوشت همان " پنج شعـــار "

_« بسوزید...! بکشید...! بخورید...! بدزدید...! بفرشید...! »_

و، " ژنــده" ی ا نتقـــام،

_ از هرکی " بابک " ست و " نیـزک " ،

از هر کی " حضین " ست و " افشین " _ (٩)

بر دوش " هزاران تموچـین " ، (١٠)

بنهـــــاد.

P P P

کـابـل؛ شهــر پـر شــرار

دریــاش ، شـــط خونبــار

سال های نکبت بــار

_ سال های هجــوم کـرگـس و کـفتار _

بر " کهن شار " بگـذشـت.

µ µ µ

از کهن شهری که قصه ساز نبرد هاست

کاوه ای برخاست

و، بر ضحاک بتاخت،

" چهل دزد " ش بگرفت

و، بر " چهل تار " ش بکوفت .

µ µ µ

ضحاک لرزید

وز فراز دو کــوه

فروغلــتید.

کالبدش هزار و یک ترک بر داشت .

µ µ µ

در همیـان کمـرش، " خشت طلا " بود

" طلا " از سرزمین " پنتا ... " بود (١١)

" " " "

پیمان " کـج آیـین آبـاد " [٤]

شما کـز هادیـه ی اسطـوره

وز بادیـه ی خشکـیده

شما کـز اعماق اعصار

وز سرداب های " بابل شهر "

بر خاسته اید

❑ ❑ ❑

شما کـز زهدان زایشگر فرا عـنـه

وز عـفـنـزار های ماسیده

شما کـز معبد طاغوت

وز دخمـه ی خفاشان خفته در تابوت؛

بر خاسته اید.

❑ ❑ ❑

ای آخرین نماد اهریمنان !

ای واپسین نفـیر دوزخـیان!

چســان؟ !

باخـون داغ کابلـیان

وضوی تان مبـاح ؟ !

و، در " کـج آئیــن آبـاد " (١)

_ در بارگاه " نواز..." شگر جنگ _ (٢)

با پیک " دجال " (٣) و پاسبان " سنگ..." (٤)

_ برفتـح " آسـه " و " شیر دروازه " _

پیمـــان تان روا ؟ !

❐ ❐ ❐ ❐

این " فتـــح " ناصواب و پر ادبــار ؛

به نام هاتــان " مبارک " !

این" میثـاق " نامـیـمـون و نـکـبتـبار؛

به جـام هاتان " گـوارا ".

❇ ❇ ❇ ❇ ❇

فتـح محـال [٥]

کـابل ؛

ای شهر آتش و خون !

ای مخـروبه یی محـزون !

که هر ترک دیوار " آسه مایی" ؛

و هر جدار " شیرِ دروازه " ؛

بسان " شاخ برنتی" ؛ (١)

دیده بان نبرد های تست .

چرا خفـته ای در خون ؟

بر خیز و با ددان بستیز !

2

هـزار خامـه بسود

وهـزار ورق فرسود

در پیـچ و تاب هر رزم ِ پر فسانه یی تو

در تب و تابِ هر بـزم ِ پر چکا مه یی تو

گـر سخن سرای کـهـن سـال (٢)

در هـزارمـین پاریـنه سـال

بسرود حما سه های بی مثـال تو :

نبردِ رســـتـمِ داســتان

با ددان و تهـمـتـنان

جـدالِ آرشِ کـمانگـیران

با سـپاه تورانیـان

پیکار کاوه آهـنـگران

با ضحاک مـاران

؛ لــیک

انگـشت بشکـسته ی کـودکان " کـابورا " ی تو ( ٣ )

_ در فرجامـین عـصر عروج " غـولان..." _

کـشیده بــر مـدار جهان

تصویرِ آشوبِ بی شمار تو

تـندیـس قامتِ اسـتوار تو

تمـثال پیکـر ِ خونبار تو

نمادِ دیـوار ِ (٤) پایــدارِ تو

2

در استمرار ایام

که پلـنـگ لحـظه ها

جرعه جرعه ، نوشید عـمر زمـان

با چه ریوه ، با چه شیوه !

باچه خدعه ، با چه حیله !

که در فتـح تو کرد

اسکـندر و منصـور ... ؛

چنگـیز و تیمـور ... ؛

" انگریزان" وحشی و "خرسان قطبی".

2

در امـتداد ایــام

که شرنگ لحـظه ها

قطره قطره ، لغـزید در ظرف مکان

با چه ریــا ، با چه جفــا

باچه تـزویــر ، با چه تـکـبـیـر!

که در فـتـح تـو کــرد

" جرنیلان" نا پاک ، بی مایه و بد بوی

" شیخان" اشــتر سوار ِ بادیـه خــوی

" دجالان" سـیه اندیش و سـیه روی

که سر نهاده اند بر آستان " نظم نوین"

از برای آنکه،

به امارت رساند مزدور بچگان شانرا...

2

در این ایـام، (٥)

که خـدنگ لحـظـه ها،

_ با انگـشت ومشـت _

می کـوبد برطبـل زمـان

فریـادی می رسد بگـوش :

« آی ، عبرت نا گـرفـتـگانِ زبـون !

_که بر پا کـرده اید آتـش و خـون _

از سر بـدر کـنید،

فتـح ایـن سر زمیـن را

که خـیال است و محـال است و جـنـون » .

❐ ❐ ❐ ❐

"چیستان " ؟ [٦]

چیست آنکه : کردارش صد هزار نیرنگ

رفتارش همسان خرچنگ

قلبش همتای خاراسنگ

برجبـیـنـش داغ صد ننگ.

دهنش مردار و ژاغرش پر ز گـند

نگاه زاغی اش، آگنده

ازحقارت " کاری" که کرده

در" قلعه مهتاب" و د ر "مدرسه جنگ"

❐

چیست آنکه : ادا و اطوارش همه شرمندگی

لفـظش جف و معنی همه بیهودگی

" تهذیب" اش کشید درباشگاه " خرس..."

" I" و " S" و "I" خریدش با حرص.

وکــرد:

افسون "CIA" حلقه ای گوشش

و کــرد:

شعار" پنتا..." لوحه ای دوشش

❐

چیست آنکه: ذکر شرش گشت وِرد هر زبان

نفرین بی انتها بر " خرسان..."

لعنت لامنتها بر" شیطان..."

که مولود ناپاکشان

بشد سر خیل خفاشان

❐❐❐

بـذر شـهـاب [٧]

ابر نازا ،

به پهـنای سـپهـر

کاکل سیاهـش را افـشاند

بادی تـشـنه ،

زوزه کـشید

فرود آمد و زخم ناسـور زمین را لـیسـید .

خاک بر بیشـه و تـل باریـد

استوانه ی گـربـاد

به سان برجِ دوار، چـرخـید

و ، با پرماش، اَعماق " شهـرمخـروبه " را شکافت .

❋❋❋

فریـادی برخاسـت :

« ای مـردم !

بنگـرید، بنگـرید که چسـان

ویـرانـه هـای مـان

فتادسـت در چـنبر تـوفـان

حکـم کردگار است این !

یاکه ، عصـیان دوزخیـان

زمیـن زیبـای ما افـسـون شـده

از مـدار خورشـید بیـرون شـده

راهش بگـیرید، بازش بدارید

که می شتابد بسوی نبـود »

❋❋❋

آوازی آمد به گـوش :

« کـدامین اژدهـای " هفـت " (١) سر ِ خشماگـین

از روی نفـرت و کـین

می روبـد با یـال مـردارش

" آذر برزیـن" را ؛ (٢)

کدامین یابـوی بی لـگام ِ دهـن چرکـین

که دارد بر کمرگاهـش

" هـشـت " (٣) منبـر به جـای زیـن

می کوبـد با سُــم خـونبـارش

آمـوت شاهـین ر ا ؛

کدامین " نوظهور" (٤) هیـولای هـول و هـراس

جَسته از مغاک آتـشـزای زمیـن

که تـنـوره می کـشد این چـنین...».

❋❋❋

هوشمـندی از سنگر، نعـره کـشید:

« هـوش دارید ای عـزیـزان

نه چنین است ، نه چنـان

این جادوگــران دورانـنـد

که با مـار و طومـار و جمـجمـه ی انسان

در " دخمـهِ " (٥) جغـدان شـوم

و در زیرِ " خرگـاه " (٦) عـنکـبوتِ مصـدوم

بر چـله نشـسـته اند

تا طلسـم انقیـاد جهان

و امتـداد عصـر عـروج " غـولان ... " ، (٧)

پخـته گـردد،

ور نگـردد،

باری دگـر، در پـی اورادی د گـر شـوند

کـنون در سـر زمیـن ما شـبِ تـارسـت

" هفـت آتـشـکـده " اش را روشنــایی در کارست

تد بـیـری بایـد...»

❋❋❋

نـو بـاوه ای چـون رعـد غـرید:

« اگر اخـتران رخشنـده ی مشـرق

در قـنـد یل سِحـر آمیز شعـبده بـازان مغـرب

مسحـورند

وگر سیـاره های گـریزنـده ، فاقـد نـورنـد

ستـاره های تابنـده ، چرا مهـجـورند ؟ »

❋❋❋

خروشیـد زنـی پـای در زنجــیر:

« هـان ! ای فرزنــدان بومسلـم و بـابــک

اگر کاغـذین فانـوس های بنام آفتــاب

که از بـرق اسلـحه ی " دزدان دریایـی"

نـور شـان خـیره شـده

وزهـیـبت سـور و شیـپـور اسرافـیل

وهـم بر تـنِ شـان چیــره شـده

چـه بـا ک

آتـش زنیـد بر هر خـس وخاشــاک !

دشت سبـز ســینه های سِـتبــر تـان ،

تـابنـاک

به هـر شـیار خونیـن اش

بـذر شهـاب ، بایـد کاشــت

تا، دانـه دانـه مهــر

و خوشـه خوشـه خــور برداشـت ».

❋❋❋❋❋

به : ماهنامه " آذرخش "

آذرخــش [٨]

دشت ها ترکیده

وادی ها تفـتیده

مرغزاران بی صدا

چمنزاران بی نوا

بستر رود ها، همه سراب

گدار دریا، تهی از آب

خیل شاهـین، در تب و تاب

باز و عـقاب، در عطـش آب

✬ ✬ ✬

آذرخش غرید

دره و کوه لرزید

"بهمن" ای فروغـلــتید

در تنگـنای دریـا

صدای برخاست

از شکــست قایق" دزدان دریایی"

که نقشی داشت بر سیه پرچم اش

از "نظم نوین" وجمـجمه ی انسانی

✬ ✬ ✬

آذرخش غرید

توفان شد پدید

زایـید ابر نازا

بارید تگرگ و ژاله

ژوهید بلور ِ قطره

قطره ها بهم رسید

رگه ها بهم پیوست

چشمه ها دست بدست

فرود آمد از کوه بر رود و دریا

فرود آمد بر دشت و صحرا

- سـیل ِ توفـنده، سیل ِ خروشـنده-

ودر مسیرش بروبـید،

لانه یی جغـد و دخمه یی کـفـتار

و در مسیرش بکوبید،

گلـه ی خوک واَنـگل مـردار

و در مسیرش ببزرید،

تخمه ی گل و لاله ای تبدار

✬ ✬ ✬

آذرخش غرید:

توفان شدپدید

زایـید ابر نازا

بارید تگـرگ و ژالــه

ترک برداشت " غول پاگلین"

فرو پاشید " نظم نوین"

به سوگ اش بنشست مداحان سرمایه!

❋❋❋❋❋

غرش ِ موجه ای ما... [٩]

نـیـیـم چـون طـوطـی قـفــس پـرورده ی رمـال

آمـوت عـقـابِ ما بـر قـلــه ی کـوه بابایـیـسـت

نییم چون خنجر زنگـی کوبیده بر تاق و رواق

صیـقـل دشــنه ای ما نمای مهـری آسمـانیست

نیـیم چـون خـزه، خـزیده بـر بســتـر مــرادب

خارخـشکـیده ای ما باب تـنـور روستایـیـست

نییم چـون نـگـیـن نشـســـته بـر خـاتـم اغـنـیـا

گوهـر نایاب ما آبلهِ دستِ رنجـبرِ طغـیانیست

نـییـم چـون نطـع خـونـیـن جـــلادان ارتجـــاع

چــرم کـوره سای ما زیـب درفش کاویا نیست

نییم چون حــباب ِتهی برخاسته از کفِ گـنداب

غرش موجـه ای ما، هیبت توفـان دریایـیـست

نییم چون"واماندگان" که بستاییم جهل اخوان

غرور والای ما همسنگ کـوه آسـه مایی سـت

نییم چـون بارقـه ی جهـیـده ز نعـل ســتـوران

جرقه ای ما، حاصـل اضـداد فقـر و غـناییست

& &

تقدیم به " پیام زن " این هسته اصیل جنبش انقلابی کشور.

تـصـاویـر [١٠]

تصویر مثله شدگان را بردار و بیار

ببین، کلک صورتـگـرش

طعمه ای انفـجار شـده؛

تصویر رجم زنان را بردار و بیار

ببین، کارگاه نگارگرش

لانه ای کـفتار شده؛

تصویر گـور کاوان را بردار و بیار

ببین، استخوان مصورش

" کالای" بازار شده؛

تصویر تهـمتـنان را بردار و بیار

ببین، رستم و کاویانش

اسیر ی پنجه ای" سوسمار" شده؛

تصویر"سپـید جامگان" رابردار و بیار

ببین، اوستا ش منسوخ و نا اعتبار شده؛

تصویر جلادان را هم بردار و بیار

نمی بینی!

ساطور دست شان، مرصع و زرنگار شده؛

❄

استاد!

می نگرم،

می نگرم که چسان

چاکـران "هـیچســتان"

_ این "چلیان" (١) "برهنه روی"

وآن طالبان " برهنه پا "

آتیلای " کابلشار" شده؛

جز تصاویر،که هرگز نمیرند،

همه را خوردند

شهر را نیز با خود بردند؛

چیزی بر جا نماندست.

❄

نه، پسرم!

اگر تصاویر ماندگارست

شهر هم پابرجاست

چونکه جایگهش در قلب ماست

فقط " تیرگی" بر پاست

هیزم و هیمه باید افروخت

که روشناش،

تا اعماق کهکشان های مرده

" تیرگی " را دنبال کند

❄

استاد!

بنگـر، بنگـر به " شرق"

ببـین، ببـین که

"سـپـیده" (٢) دمـید و "صبـح" (٣) بیــدار شده .

& & & &

مردی ز باد حادثه بنشست

مردی چو برق حادثه برخاست

آن ، ننگ را گـزید وسپر ساخت

وین ، نام را ، بدون سپر خواست

بر کتیبه ای سپر [١١]

ای لهـیده در زیر تگرگ طعن

که با رِشمه ای ریشخند

بر دار یاد واره ی فصل سپاس و التماس از دشمن، آونگی

ببـین که، در لشاب سرد و نامواج مصراع هایت

چه آهنگ های مجوف و منقـوش

بسان ارتسام، در جدول جادوگـران شهر "حله" (١) نقش بسته

وتو، بیهوده در فراخنای کـِذب

واژگان لـیوه ات را

بر صحایف " موجودات سیال" و دوره گـرد

_ چون نشست کـودکان مهجور دهات حقارت

برگردونه ای " اسپکان چوبین" _

بر مدار آوازه کشیده یی.

❋ ❋

همگان دانند که تــو

از دست آن هول انگـیز

که" دیوی ننگ " خواننـدش

و خفـته در نامت

از انکسار و نفرت و خشم

در عـمق لاوک حس فطـری خویـش،

آماس کـرده یی

شرنگ هـبوط در برهـوت

و انحطاط مفـتـضح، در تـه

باد، تا رستـخـیز در کامـت.

❋❋

شاعر پیاله به دست میکـده های ویران!

که از پشتواره ی یاد های زخمی ات

( که یکتا عطف متعالی بود

بر دو کتف صلـیب هویت مردمی ات )

در رنجی،

چرا در ســلولســتان سـنگی

که مهاجمان موتـلا، گـشودندش در

کـشیدی قامت بلــند نیــزه را

به لام تعـظــیم

و نبشتی بر کـتیـبه ســپـر

صد مصراع تسـلـیم

از برای رهـــا !

❋❋

به یاد آر !

به یاد آر، آن عـبور ِ تـندی لحـظه های نـبرد را

که آهنـین بال های مرگـبار دشـمن

مشبک می نمودند_ حتی _

تصویر طفلان را

در قاب پنجره ها

با چنگال و منقار آتـشــبارشان

و تـــو،

رهــیده از " دخــمـه " شان

چه بی تفاوت،

چه بی محابا،

در تکاپوی ره ای بودی بسوی تنگـبار مهاجـم

کـه رسیدی ؛ اما به رســوایی !

و اکـنون

چون سایه های مرمـوز

ره می پـویـی

بسمت ِ " گـوچه های بــاور مـردم" (٢)

هان !

نه راه ست، نه روزن

گـرست، پاسبانانش، " شعله " افروزانـند

❋❋

سرسام ِ لاوه گــر!

برگـرد به بیابان .

عقرب زرد عقده ی چـرکــین

بیرون کـن از لانه ی آسـتــین

بنه به فلاخـن تسکــین

؛ مگـر ، بر اوجها باز نخواهی گـشت

ای فرود آمده بر عـفـن دشت

ننگـت باد!

❇ ❇ ❇

" چیرز" ( به سلامتی! ) [١٢]

ذرات پر شور ِ انگـبین ِ مقطر

از" چیرز" هول انگیز طالبان ِ مسخر

در ضیافتی موجه بستـند،

درتنگـنای مـدور ِ پیاله ها

و شوریدند:

آی " یونیکال " ی میزبان! (١)

ما که به سان زلال ِ اشک ِ کودکان ِ فصل ِ قحط افریقاییم

ما که با عبور ِ مبارک ِ مان،

از شرایین تاکستان های سه قاره

فرحت افــزای بزم ِ شماییم

ما که به خاطر تـقـطیر منزه، در غلیانگاه انبیق ،

نشستیم به ریاضت

و، در انتظار ِ ممتد ِ بلوغ ِ تلخ

در زاهدان خم ی سردابه ها

گشتیم عقیق ِ سیال و آتشگون.

کنون، که مشنگان خون آشام طالبی

جرعه جرعه می نوشندمان

تافروبَرندمان

در عفن لُوش عروق شان

و، در لِــرد مردار خون

در فرجام ، با عبور ِنامیمون

از موی رگ های قیرین شان،

چه باک !

سُکر ِ عفیف مان،

در کنبد ِ پرکین ی جمجمه ی تهی از مغزشان

_ که آذین است با دستاری پر نقش و نگار _

کی نشیند به عبادت ِ" خــداونــد بــازار " .

❇ ❇ ❇ ❇ ❇

غریق و صخره [١٣]

در دوسـوی دریا

دو کـرانه نا پـیدا

دریک سـو،

خوشه های انفجار ِ زمان

می لرزاند قاعــده ی مرسوم مثله را

در سوی دیگر،

موج، با شلاق هزار زبان

می تکاند بنیاد موهوم صخره را

ومی کوبد بر کـتف ِ کف آلـودش

لاشه ی قایق بشکسته را .

J

غریق ، در میان دوکرانه،

دمی چنگ میزند به دامن ِموج

زمانی به پای صخره

؛ ولی صخره سخت است و لغزنده

موج هم رقصان و گریزنده

؛ مگرغریق، نمی خواهد در رسوبات ِدریا

باگیاهان ِ خورشید ندیده، هم آوا گردد

وز آواره گی اش جدا گردد.

J

بادی بلند با تضرع

گه می لیسد بلورِ سیالِ موج را

گاه می پیـچـد به دور ِ چـنبر ِ صخره

تا نگذارد غریق ِ لجـوج و ستیـزنـده

در مدار مخوف صخره،

فنا گــردد

وز آواره گی اش جدا گــردد.

J

غریق،

در واپسین تلاش،

دستی می کشد بر جدار ِ صخره

؛لیک

می یابد تیغه اشرا بُران

از برای پنجه هاش خصم ِجان

یادش می آید،

کاین دشمن دیرین است

"جمره" هاش ،

همه پیکان زهرآگـین است

کـز پنجال پلشت ِ"آخوند" و " اِخوان"

باریده ست بر هیاکل زایشگر انسان

به روال ی آیـین عصر حـجـر

با تکبیر الله و اکبر.

J

غریق، باری

با خشم و غرور

نعره کـشید:

ای " سنگ فلاخن ِ" استوره ای سیاه

کی ها مرهون لطف تو میتوان شد

جزء "چلی" و طالبان ِسیه اندیش

تو سزاوار نفرین ِدهری

زانکه " تبرک ِ" دست ِچاکری

مِنت از برای نجات

گـر بود شرط بندگی

فرو شدن به غرقاب

باشد کمال پایندگی

Š

بادی بلند و موج ِ مست

چون دو عیار بهم پیوست

غریق را بر کند

وبر ساحل فگند.

موج و باد،

که طرف دریا شد

این نکــته بروی ماسه ها هویدا شد:

" ناجنس کجا و آشنایی

ازسنگ تو مخواه مومیایی"

I I I

به هر تار جانم صد آواز است

دریغا که دستی به مضراب نیست

... فریاد کن با ساز [١٤]

ای هموطن ، ای هموطن

ناخن مزن ، ناخن مـزن

بـرتــارهـای ســازِ مـن

کـه سرندهـد طـنـیـن ِ

تـنـنه تن ، تـنـن تـنـن

گــر تـو خـواهــی سـیری کـنی در عالـم ســــــاز

برکـن بنیاد کـهــن، رو کـــــن به درگـهـی ســـاز

کـــــه در مــذهـــب روشــــنـدلان روا بـاشـــــــد

رقص و سماع با چنگ و دف، هم سرود وسـاز

º ¨

ای هموطن ، ای هموطن

ناخن مـزن ، ناخـن مزن

بر تــار هـای سـاز ِ مـن

که سر ندهـد طـنـین ِ

تـنـنـه تـن، تـنـن تـنـن

گـر تـو خـواهی سـیری کـنی در عالـــم ســاز

وضـو ســاز و ســر بـنـه بـر آســتان ســــاز

کـه قـلـقــل ِ مـیـنـای خـیــــام آیـد بـه گـــوش

هـم چـنـگ داود و رقـص مولانــا بـا ســـــاز

º &

ای هموطن ، ای هموطن

ناخن مـزن ، ناخن مـزن

بـرتـار هــای سـاز ِ مـن

کـه سر ندهـد طـنـین ِ

تـنـنـه تـن ، تـنـن تـنـن

گـر تـو خواهـی سـیـری کـنی در عــالـم سـاز

از آن محـفل حـذر کـن که باشد دشمن ِ ســاز

کـه در کـشـور ِ اولــمـیــر و ســــر آهـــنــگ

تکـفــیر شــده نــوای بلـبــل، هـمـرنگ ســاز

& å

ای هموطن ، ای هموطن

ناخن مزن ، ناخـن مـزن

بر تـار هـای سـاز ِ مــن

که سـر نـدهـد طـنـیـن ِ

تـنــنـه تـن، تـنـن تـنـن

گــر تــو خواهـی بشـنوی نغـــمـه ای از تــار ِ ســـاز

از کابــل شــهـر گـذر کـن کـه باشــــد مظـهــر ســـاز

که پـیـچــیـده بر خـرابـــه هـــای "خــرآبـــــاد" ش

"بندگی در کار نیست"، بشکن بشکن زنجــیر باساز (١)

» å

ای هموطن ، ای هموطن

ناخن مزن ، ناخن مـزن

بر تار هــای سـاز ِ مــن

کـه سر نـدهـد، طـنین ِ

تـنـنـه تـن، تـنـن تـنـن

گـر تـوخـواهـی بشــنوی نغـمه ای از تـار ساز

بهـرِ سنگـسار شدگان نغــمه ای بـزن با ســاز

که و حشــیان مـــی بـرنــد به امـر طـاغــــوت

هر پنـجـه ای کـه نویسـد شـعـر یا زنـد ســــاز

» ?

ای هموطن ، ای هموطن

ناخن مـزن ، ناخن مزن

بـر تــار هـای سـاز ِ من

کـه سر نـدهـد طـنـیـن ِ

تـنــنـه تـن، تـنـن تـنـن

گر توخواهی بشـنوی نغـمه ای از تـار ســـاز

" تـرانـــه آزادی" را فــریـاد کـــن بـا ســــاز

که چو خـنـجـر فـرو رود بـه قلـب طاغــــوت

باغـوغـای دهــل و سرنـا و غـریــوی ســاز

& ' @ º P

محـمـوله ی زهـرنـاک [١٥]

نه چمن شباهتی دارد به چمن

نه عطر گـندمـزار می رسد به مشام

نه نبض منـقـبـض تاک می تـپد در باغ

نه قلـقـل مینا می آید به گـوش

نه می شکــند شرنگِ درجام در جام

' & @

منسوخ شده رویش سبـزه

عبور از لب جوی ممنوع

می تراود شیره ی تریاک

از جدار هر موره ی دیوار

فتاده در سر درگـــمی، گـلاف زمــان

مکان ِ مخروبه، نشسته در ماتم ِ آن

N N N

طالبان که در پی تکـفیر ِخِرد آمده اند

منکرند ازسال نـــو

منزجرند از نوروز

اینان کز گردش دَوار، در چنبر ِمیقات

رسیده اند به انجماد عاطفه

و خو گرفته اند به انفجار

چه میدانند از بهار

_ جزء بوی باروت و غرس علـف "زار" _ (علف زهر)

M M M

زمین را مال خدا میدانند

برزخم هاش، خشخاش می کارند

و آنگاه، میان تنگ می بند ند با دسـتار

و دستی می کشند بر انبوه ریش هاشان

_ از برای برکات در حاصل _

و حد زکات را،

با هر بند انگشت هاشان می شمرند

و با توکل به خدا

پای زمان را می بندند

ودر زیر ساقه ی خشخاش

نمازمی گـزارند

و در پایان روال

سوره و اسطوره را

به نیایش می گـیرند

که محموله ی زهرناک شان

( در حصارتفـنگ و راکـت و خمپاره )

رسد " مع الخیر" به بازار

؛ مگر اینست حکم کــردگــار؟ !

☻ ☻ ☺ ☺

به زنان در بند افغانستان و ایران.

... بسوی آزادی [١٦]

زن !

ای مـدفــون شده به زیر آوار

بنگرکه و حشیان از "سر زمین بی نسب" (١)

با خود فروشان خَـشـُـوک،

همدستانند

وبرگور قامت سنگ آماجت

زهرآگین خار می کارند

تا دستی نکـشـند بر مزار عفتِ تاراج شده ات

( از برای انتقام )

و می نویسند بر لوح آرامگه ات:

" ایست !

اینجا زنی ست گـنهکار

بر قامتـش باریده سنگ

بر پیکرش غلـتـیده دیـوار "

P P P

زن !

ای سوگوار خونین تن

گرچه در اسارت پرده یی

و پـرده،

در حصار دیـوار

و دیــوار،

در چنبر ِ حــد

و حـد را " مولودات سیا "، (٢) دیده بان.

گرچه پنجه هایت راببریده گرگان

پرده بـدر با دشـنـه ی دنـدان

بکوب بر هرچه دیـوارست

گرچه نماش پایدارست

از چنبر هـم بــرآ

گـرچه افسونگرانش، سیه کارست

وزحـد هم، بگـذر

که حـد را هم حـدی باشد

بشتاب بسوی آزادی !

که همراز و همسوز و هم فریاد توست "راوا "

ای دست سبز تو زایشگر هنگامه ها !

P P P

	✰
به : مـیـنـا، این شخصیت برجسته جنبش انقلابی افغانستان

مینا، طغیانگر بی همتا [١٧]

مینا

نه بسان هر کـنگـیـنه،

که خمیر شان

از گِل ِ خام

و در خُم ِ شان

خوشه های انگــور ِ سرد

از بیـم دَی،

غـنوده

◘

مینا،

جوهرت،

و آبگـیـنه ی شــفاف و سـیالت

که در آتشـفـشان نمرود

و آتـشـدان آذرنوش

جوشیده

"راوا" ی تــو

بسان کوره ی ناپـیدای آسمان

پاشـیده

برسنگـر سیاه دوزخــیان

صد هزاران شـهاب

مینا، _ طغـیانگـر بی همــتا _

نام نامی ات

سرلوحه ی گـهـنامه ی رزم زنان باد !

¨ ¨ ¨

به : " پیام زن" این وجدان بیدار زنان کشور ویارانی که درحیطه نفوذ بنیاد گرایان وحشی و جاهـل عمـلامی رزمنـد.

پ . رتبیل ( اول اکتوبر ١٩٩٦ )

تـنها نـیـیـم [١٨]

دمه ی سـیاه و زهر آگـین

از هُـرم ِ باتلاق ِشامی مغموم برخاست

و به پیشواز شبی مَوهوم شتافت

در لحظه ای که،

بر در و دیواری مخروبه؛

طاق و رواقِ جا مانده؛

پیـلـپایه و سقـفی غلــتیده؛

کلبه و دار بست ِ بشکـسـته؛

و مدفون شده،

باغکـوچه ها در خاک توده ها؛

تیرگی و اضطراب می بارید

ودر خاکـسـتر ِ جنگل ِ ویرانه ها

ناله و نوحه می کارید

گمانم شد که،

تنها " دانگو" ی جنگل ظـلمتـبارِ ویرانه ها منم

که فانوس رخشان قلـبم را

بر شاخچه ی تک درختی کـنار گــذرگاه

آویخته ام

تا، گــود ِ راکـت و حـفره ی بمـب

و مغاک ِ خمپاره ها

_ این زخم پر خون جاده ها _

نمایان گـــردد،

وکـس نیـفـتـد در پاکـیزه خون ِ کابلیان

õõ

خون را با مژه ها روفـتم

نیزه ی مژگان به ره کوفـتم

تا ره ی رفته را

باری دگـر یابم.

õõ

در امـتداد جنگل ِ و یرانه ها

( نارسیده به انتها )

دیـدم:

آونگان شده فانوس هـا، بر نیزه ها

تا نیـفـتـند تابوت به دوشان ِ ماتمسرا

در گودالی که کـنده بودند " شعله " افروزان

از برای گـنده خون و عـفـن لاشـه ی مردار ِ گـرگان

_ این ویرانگران شهر ها و جاده ها_

که تاراج کـردند عفـت مروارید و عصمت گـنجـیـنه ها.

õõ

نیزه ها: مژگان ِخونچکان ِ تهمتـنان " کابلشار" بود

فانوس ها: قـلـب مشعـشع ی یاران.

õõ

شهاب اشک سوزان

_ بی هراس از قضاوت ِ مرداب های لمیده در جوار تـوفان_

با نیزه های مژگان، پیمان بست

فرود آمد و بر خون ِ داغ ِ شیار ِ صورتم نشست.

شـوریـده با شـور پیـوســت

تحرک از قید سکـون رست

یقـینـم شد که تنها نیـیـم

در ظلمت ِ وحـشـتـزای جنگل ِ ویرانه ها.

ª ª ª ª ª

به :

کابل در بند

جنگ به فــرمــان ... [١٩]

ابر دیو " سیا "

چشمه ساران خون را زیر پر کرد

وز فراز اوج ها

به امواج کوهـپایه ها نظر کرد

فرود آمد بر دیار نگـین ِحماسه ها

و با فسونی تـنوره کـشید.

از ژرفای تیرگی های اَعصار

گرد بادی تـند و ظـلمتبار ؛ برخاست.

ذرات اجسادِ پوسیده ی اساطیر

جنبید، رقصید و بهم پیوست

سکوتِ گور ِ خیرگی های قرون و حشتبار

یکـدم شکست

" آجوج و ماجوج " بیرون جست.

◘ ◘ ◘

شعار " پنتا..."

سر لوحه ی دوششان!

نص و دستور ِ اوستا،

زبور ، تورات ، انجیل ، فراق و گـیتا

آویزه ی گـوششان

◘ ◘ ◘

شعار:

"جنگ و تجدید جنگ در جهان"

" تقسیم و باز تقسیم در نهان"

"جنگ" و " تقسیم "

نه، بر روال و شگرد پارین

بل، بر بنـیاد ِ مـلـت و آیـیـن

◘ ◘ ◘

تفاسیر و تعابیر آیه ها

از زبان دو موجود بنیاد گرا:

« بسوزید ! هر نطفه ای که زایشگـر هنگامه هاست

ببرید ! لب ِ هر نوزادی کـه بر پستان مامه هاسـت

بشکـنید ! هر پنجه ای که بر غنچه ی خامه هاست

هر آنچــه، تاریــخ ست و فـرهـنـگ

ادبست و چکامه هاسـت

بر دارش کـشید ! مردارش کـنید !

که بی حجابی زنــان

زاده ی شـعر و ترانه هاست

سر نهـید! به حکم ما،

که جنگ ؛ اگـر درکـشمیر، کابل و الجیریاست .

وگـر در سومالی و بوســنیاست

ویا در هر کـران در هر کجاست

به فرمـان خـداست ! »

◘ ◘ ◘

هـان، ای زن !

ای سنگـوار خونین تـن

که دوخته ی تـیری هوسگـیری

ای هموطن!

که در زیر آبشار سرب ِ مـذاب

بسته در زنجــیری

ای دور از میهن!

که در خرگاه اسارت قوادان عــرب و دجالان منبر زمین

بیمار و دلگـیری

ای روشن ضمیر!

که در طلسم "ویترین" ی کالای " نظـم نویـن"

پابند و اسیری

ای همـنبرد!

که با چنگال "آجوج" و پنجال" ماجوج"

رستم وار درگـیری

هوشدار! که جنگ،

به فرمان " بــازار" ست

بر ضد دست رنگـین کار.

õ õ õ õ õ

به : آنانی کـه در اســارت امپریالـیزم امریکـا به سـرمی برند.

اگـر راســت نگـویی ... [٢٠]

- می فهمی، اینجا کجاست؟

- اینجا " پایگاه نظامی بگـرام" است. (١)

- تو از کجا استی؟

- از افغانستان

- "شِت" ، احمق! این را می فهمم، ازکجای افغانستان استی؟

- از هرات، از کابل، ازهزاره جات، ازقندهار...

- خفه شو! می فهمی چه میگویی؟ زبان اصلی ات چیست؟

- پشه ای، ازبکی، پشتو، دری ...

- « فکینک یوyou Fucking» تویک سربازامریکایی رامسخره میکنی؟

بگیر!

- واخ! دستم را باز کن؛ اگر بچه مردی...

- دندانت شکـست، چـند تا شکـست؟

- تف ( تفی آمیخته با خون و دندان های شکـسته)

- " مدر فک "« Mother Fuck » دندان هایت را برویم تف میکـنی؟ بگـیر!

- واخ، واخ ! امریکایی پدر لعـنت؛ اگـر... ندادی دستم را باز کـن!

- هرچه بخواهی برایت میدهم؛ اگـر راست بگـویی.

- واه ! تو سرباز مفعول هم استی

- بلی، میخواهی...؟ چند سال داری؟

- هم سن و سال تو استم.

- من خو بیست سال دارم، توهم...

- مرا هم همینطور فکـر کـن؛

- اگـر راست نگـویی تنبانت را میکـشم و... میکـنم، فهمیدی!

- خو، خو، شناختمت. تو همان کسی نیستی که به برادر یازده ساله ات تجاوز کرده بودی!؟

- از کجا فهمیدی که من بوده ام ؟

- در فلم ودیویی دیده بودمت.

- بلی! من بودم؛ اگـر راست نگـویی به توهم تجاوز میکـنم "مدرفک"!

- به مادرت هم تجاوز میکـنی؟

- بلی! بلی! یک بار؛ ده بار؛ صد بار؛ اگـر نگـوید...؛ اگـر نگـوید...!

ª ª ª ª ª

به : آنانی که ریشه و بنیاد خرفات را به آتش می کشند

خرافــه و ســپــیــده [٢١]

صدا سر داد " غول پاگلین " : (١)

« هیـولای خرافـه !

مـن با تو ، تو با منی

تمـام حجـم سیا لت را

ـــ کـه درا زنا ش بود هـزار و چها ر صـد سال ـــ

بـرکـن !

از مـدار عصـر عرو ج د جـا ل

بریـزش در گـوش شـب :

طلـو ع را بعــد ا ز ایـــن

سـر نگـو ن بایــد نمــود.

شفــق را غرقـه درخون ،

سپـیده را نیـز ،

بردار بایـد کـشـید

تـا ، مبــا دا ؛

ایـن نمـا د های پیـدایش و شـورش و تنـو یـر

بشـکــنند دور تسلـس ِ غـا رت و تسخـیر

و تـخـد یـرشـد گان هــم ،

بـاور شان را برگـیرنـد از کـرد گار »

§ §

؛ امـا ایــن بـا ر

ــ نـه چـون پــار... ــ

هراسی در دل شـب د و یـد

شــب ، شکــستـه شــد ،

وبا هیـــولای کــنده شـده از مـدا ر

کـرد آخـر یـن د یــدا ر.

§ §

نـیـزه ی سـر خ شــفـق (٢)

ســیــنــه ای شــب خواهــد د ر یـد

سپیـد ه ؛ بـر خواهــد خا ســت

از آن سوی سـتیـغ " سیاه کـوه " (٣)

تـلا لـوی طلـــوع ، نـیـز

بـر" انگـشتر فـردا " خواهـد نشـسـت .

§ §

؛ امـا ، هیـولای خـرافـه

با یک چشمـی کـه دارد بـر جـبیــن

چسپیـد ست بـر تـا ر و پــود زمیــن

تـا بـر نـه خیــز نــد ،

تـخــد یـر شـد گان ز جا .

§ § §

« خواهر، خواهر! دیدی کـه:

"هـیـولا..." و "غـول..." ، همـد ســتانـند ؛

این هـر دو ،

چـه سخـت ، سخـت جانـنـد! »

«برادر! ببـین، ببـین که :

یکی را برکـشیده گـرد باد ، در چنـبرش ، (٤)

دیگـرش هراسیده از مسیر تـوفــان » . (٥)

õõõõõ

به : آقای محمود گودرزی ، دوست گرانقـدرم که به جاویدانگی پیوست.

تـو مفـهـوم انسانی [٢٢]

روان شدگان ِ رهـت،

نمی گـذارندم

که از برایت بریزم

شرب ِشفافِ واژه ی فرهـیـخـته را

در ظرف شـعـرم.

می گـویـندم

« " فرهیـخته شدگان؛ قلم به دسـتانند،

که از برای ماندگارشدنشان در" تاریخ "؛

نمی سـتـیزند با " ضحاک زمان" » .

❋❋❋

قـدر دانانت،

نمی مانندم

واژه ی نسـتوه را

برایت به کار برم

گـویـندم:

« گـودرزی را نباید ستود، با واژه ی نستوه،

که نا بکاران قلم می زنـند

از برای فـقهایشــان

که بعـد از فـتـح بکارت اســیران

زمزمه می کـنند و ِرد واوراد شان

و آنگاه، نابکاران

" فاتحان نستوه" ، می نویسندشان ».

❋❋❋

پاسدارانت هم،

اجازت نمی دهندم

که در بلور واژه ی سـترگ،

بازتابت دهم:

« سـترک را،

به کـوچکان ی "سـترگ" شده، می دهـند به نـام،

که مردمان را

به اقـتداء ، از " سـترگ" شدگان

به نماز ِ درجازدگی بکـشانند

تا نرمانند گله ای خوکان ِ "امپراتور" را

از کـشتگاهانشان ».

❋❋❋

درین فصل تجاوز و تسخیر

که نسل ی از واژگان را نیز

به تاراج برده اند؛

با کـدامین واژه، به سوگـت بنـشـیـنم

با کـدامین واژه، به ستایشت بر خیزم

❋❋❋

عقاب نامت، نشـسـته بر بام فلک

پر ِ قـلـمت، بلـند تـر از بـال ملک

گودرزیِ ما

تو مفهوم انسانی

که در فهم واژگان نمی گـنجی.

❋ ❋ ❋ ❋ ❋

	✰
بــه : رفـیـق مـادر ( فاطمــعـه سعــیـدی شــایـگـان )

" چریک های فـدایی خلق ایـران" [٢٣]

" چریک های فدایی خلق ایران "

_ خلق ی در بند ِ پاسـداران ِ بـاور های محتـضـر_

به سـتایش می نشـینم شمـا را؛

که در آن سالهــا، در آن هـنگــام؛

که سرانِ پـر شــور،

سرشان را نهاده بودند، بر زانــوی سـکـوت وحشــتــزا

و لـب دوخــته شــدگـان

تابــوت سنگـین فریــاد های زمـان را

می کـشید ند بر دوش

و مکان، هـمچــنان،

نشـسـته بود به ســوگ زمــان .

❐

در آن سالــها ، در آن هـنگــام

که آیت الله های امروزیــن

_ این رباتک های " نظـم نـویـن " _

نهاده بودند، بر کـمرگاه منـبر هایشــان،

نطع خونین جــلاد را به جای زیــن

و لاژوردیـن سنگ ِ مقدس ِ آزادی را

کـرده بودند فرش راه سُـم اسپ هایشان

و نیز، موره تسبیـح صفات ذات " آریا مهر" شان

و با انداخـتن هرلاژوردیـن مـوره،

" شهـنـشـاه" را به نیایـش می نشـسـتـند

و برای ... آزادی طـلــب آمـرزش می کـردند.

❐

و شــاه ؛ _ این کـبر یای بی همـتا _

که خود، هماره سر ِ تسلــیم و رضــاء

می نهاد بر آســتان " سـیا "

و؛ امــا

در سر زمینــش ( ایــران )

که می لـمـید بر تخــت عِــز و جــاه

می شد جــلاد مــردمش

زبان ِ لــب دوخــته شــدگان را می بریـد؛

ســر هایشــان را نـیز.

❐

در آن سال ها، در آن هنگام

که کوره های آتشزای دلـیران،

ســرد بود و خمـوش،

و هر خانه ماتمسرا بود، و هر مسجـد؛

پرسـتـشـگاه شـاه.

از نخسـتین " جرقه " (١) یی تفنگ " چریک"

برخاست " حریق "ِ انقلاب ایران

از لبان، وا شـد بخـیه های سکــوت زمــان

رهــا شــد، عـقابــان تــیز پـری زبانهـا؛

ازتنگـنای قـفس دندانهـا:

« چریکهای فدایی خلق ایران! »

« چریکهای فدایی خلق ایران! »

« به یــاری مــا بشـتابـید » (٢)

❐ ❐ ❐ ❐ ❐

	✰
به آنعده از رفقای حزب کمونیست (مائویست) ترکـیه که با یورش وحشیانه ارتش آنکـشور به قـتل رسیدند

رفـــقا ! [٢٤]

عقاب رزم مقدس تان

نشسته بر ستیغ ی غرور ِپربارتان

کوره ِ داغ شما،

پر درخشش باد، که

گـداخته آهـن و فـولاد تـان

با دما دمی نفس های سوزان تان

که چسان دست هایتان،

در گـداخته کوره؛

چون سیا لی بهم آمیخته، و

نیروی یکـتا گـشته

آن دست های دست بدست شــده،

و ؛ چون تبری فرود آمده

بر پوک درخت کهـن ســال

تا بر شاخ و شاخچه ی چرکـین و خشکـیده اش

دیگـرآوانکان نشوند خفاشان در شبانگاه

بگـذار! بوسه زنم بر دست های سبز و یکتای مان

که در سراسر جهان بهم پـیوســته

و پـیوســته بـــاد

پـیوســتگی های بهم پـیوسـته ی مان

qqqqq

به ماهنامه وزین"قطب نما".

قــطــب نـمــــا [٢٥]

دریانوردانی که باد بان کـشتی هایشان

پنجه می کـشد بر سـینه ی ابر های توفانــزا

و دارند " قطب نما" ی شانرا در دست

نباشد هیـچ، هراسی در دل شان

از کرانه های ناپــیدا و دور دست

وزگـردش گـردابه های آدمخــوار

_ که می بلعـند در یانوردانی ره گم کـرده را_

وزغرقابه های تـشـنه به خون

_ که فرومی برند به کام شان

ناخدایان ِ قطب نما ندیده را _

وز لبه یی تیز و بران ِ سنگــهای دریایی

_ که می درند و می شکافـند

انحنای کـشتی هایی را که

ملاحانش هراسـیده اند از قعــر در یا ها _

وز آتـش ِ جنگ هایی که بر پا کرده اند "دزدان دریایی"

_ از برای تاراج گـوهــر هــای آزادی

و الماس دانه های پـر درخشـش

این تراوش جبـین های پر چین و دست های سـبز انسانی _

✵ ✵ ✵

سکاندارانی که دارند" قطب نما" ی شانرا در دست

چه بی باک و بی هـراس

می نوردند از رهـزنان مسـت

وز خشم موجـه های حقـیری کـف آلـود

- کـز نفـیر تازیانه یی بــاد

می نازند به تــورم شان _

وه ، که چه خوش می خرامـند، و می چمـند، و می رقصـند!

وه، که چه " زیبا " می پیـچـند، و می غلـتـند، و می افـتـند!

به پای سکانـدارانی که بسته اند بر جبــین

ســیه پارچه های " نظـم نویـن"

که نقـش و نگارش بود جمـجمـه یی انسانی _

N N N

دریانوردانی که دارند فانوس قـلـب هایشان را در دست

وه، که چه خوب

می نوردند، و می پویند، و می ستیزند،

با طغـیان و توفــان در یایی

به امـید آنکه، سـتانـند باری د گـر

گـنجـیـنه های آزادی را،

و الماس دانه های جبـین و دست ِ سـبز ِ انسانی را

از تاراجگـرانی که در پی تسـخیر جهــانـنـد.

❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇

پ . رتـبـیـل ( 28-12-2006)

þ ] ❇ ý ❇ ] ü

زیر نویس هـــــا

■[١]-: سروده ( " عـبور لحـظه هـا " ) در ماه سرطان ١٣٦٠( یکی دو روز بعد از اعدام رفقا) در زندان پلچرخی شکل گرفت. این سروده درشماره... ماهنامه " ٢٣ ثـور" صفحه١١ سال١٩٨٩چاپ آلمان به نام مستعار" پرخاش" وماهنامه " آذرخش" شماره ... سال... چاپ سویس به نام مستعار پ. رتبیل و ماهنامه " پگاه " شماره ... سال ... وماهنامه " قطب نما " شماره پنجم، اکتوبر ٢٠٠٤ نشر شده است.

١- جلاد (" نجیب گاو" ).

٢- ضحاک ( پرژنف. )

٣- « بهمن ( سید بشیر بهمن) عضو کمیته مرکزی سازمان انقلابی و طن پرستان واقعی (" ســاوو") بود. وی از چهره های محبوب و سرشناس جنبش انقلابی [ کمونیستی ضد امپریالیستی و نوکران اخوانی آن ]، وضد سوسیال امپریالیستی و عمال پرچمی – خلقی – [سازایی آن، و ضد طبقات حاکمه ] و سایر مرتجعین دیگر به شمار می رفت .

هنگامیکه محصل فاکولته حقوق بود (١٣٤٧) . به خاطر فعالیت های سیاسی محکوم به چهار سال حبس در زندان معروف دهمزنگ کابل گردید. بعد از سپری نمودن زندان، دوره فاکولته حقوق را [ در پوهنتون کابل( دانشگاه) ] به اتمام رساند. در وزارت عدلیه مشغول کار شد.

بهمن هشت ماه بعد از تجاوز ارتش اشغالگر روس به افغانستان , به تاریخ چهارم سنبله١٣٥٩ با چهار تن از همرزمانش توسط خادی های مزدور دستگیرشد، و به تاریخ دوازدهم سرطان ١٣٦٠ ، همرا با پنج همزنجیرش اعدام گردید. [ این کمونیست نامورکشور] در زیر شکنجه های وحشیانه جلادان خادی آموزش دیده در شوروی [ که به دستور مشاورین نظامی روسی بر پیکر پولا دینش تمرین میشد ] حماسه آفرید. هیبت و صلابتش در جریان شکنجه پشت KGB و چاکران خلقی – پرچمی اشرا به لرزه در آورد. چنانچه دژخیمان خاد [ که در برابر زندانیان یک دیگر شان را " لا لا " صدا می زدند ] نالش کنان به همدیگر می گفتند : " لا لا، چوب سر آب را هر چه می زنیم زیر نمی نشیند ". و جلادان دیگر [از جمله قیوم صافی] شکوه کنان می گفت: " ...هر دفعه که از او سوال می کنیم به روی ما تف می اندازد ...".

بهمن بار ها تاکید می کرد که اخوان دهها بار سفاکتر و میهن فروشتر از خلقی ها و پرچمی هاست؛ حتی لحظه ای از مبارزه بر ضد آنان نباید غافل شد.

" افسوس که بهمن زنده نماند تا به چشم واقعیت آنچه را بر زبان رانده بود مشاهده می کرد و با استواری بی نظیرش علیه خاینان بنیاد گرا نیز حماسه می آفرید" » .

[ درختم یادشت فوق از این قلم ، جمله اخیر( " افسوس که بهمن ..." ) از جانب دوستم که سروده فوق را به سایت " به اشعار دشنه گون خوش آمدید" فرستاده بود، علاوه شده، و نکات بین مربع قوس[ ] در جریان چاپ این دفتر به زیر نویس افزود گردیده است ] .

مد تهاست که " عـبور لحظه ها " در سایت وزین و پر محتوای ( " به اشعار دشنه گون خوش آمدید" ) بر قرار می باشد . پ . رتیبل ❐

■[٢]-: " تابوت شهر"، این پارچه که در جوزای ١٣٦٢ در زندان پلچرخی فریاد شده در شماره ... سال ١٩٩٠ ماهنامه " ٢٣ ثور" نشر گردیده است.

١- ضحاک ( بریژنف ).

■[٣]-: " ضحاک " به تاریخ نهم سنبله سال ١٣٧١ در دهلی سروده شده، در شماره ٣٣و ٣٤ سال١٩٩٣- حمل و اسد سال١٣٧٢ مجله " پیام زن "، همچنان در نشریه " شهروند " شماره ٦١٢ سال ١٣٨٠ چاپ شده است.

١- " طلسم ساز محتضر" ( اشاره ایست به امپریالیزم در حال زوال امریکا)

٢- کوه آسمایی [ که در واقع ازدو کلمه جداگانه ترکیب یافته، یعنی "آسه" یا " آشا"به دری معنی آن( آرزو) و" مایی" یا " ما " که هندی بوده، مفهوم مادر را می رساند. هر دو واژه ریشه سانسگریت داشته "مادر آرزو" یا مادر آرزو ها را افاده می نماید] و کوه "شیر دروازه" درکابل موقعیت داشته دریای کابل و دو شاهراه ، دو گوشه ی پیوست هر دو کوه را ازهم جدا ساخته است. از آغاز هر دو گوشه، بر فراز هر دو کوه، دیوار های بلند و با عظمت با تیرکش هایش دیده می شود که در زمان کابلشاهان رتبیل شاه اول ویا دوم ( حدود ١٣٠٠ سال قبل) برای دفاع از تهاجم دشمنان خارجی اعـمار گردیده بود. با آنکه بخشهای از این دیوار ها طی اعصارمتمادی تخریب شده، با آنهم بیشترین بخشهای باقیمانده ی آن بر ابهت و شکوه هر دو کوه افزوده و بیانگوی دفاع مردم آزاده ی ما در برابر تهاجم اعـراب بادیه نشین و غارتگرمی باشد.

٣- المعتصم با الله هشتمین خلیفه عباسی که قیام بابک خرم دین را وحشیانه سرکوب کرد.

٤- " آیت الله " لقبی است که برخی از سر داره (سرباند) های« حزب وحدت» از آیت الله های ایران به عاریت گرفته اند.

٥- ضحاک ( اشاره ایست به" بنیاد گـرایی " ).

٦- "هفت"و"هشت": "هفت تنظیم" اخوانی؛ مثل جمعیت اسلامی، حزب اسلامی و... ، سرهمبندی شده توسط (ISI و CIA) و عرب سعودی که درکشتار های دسته جمعی و نابودی ارزشهای مادی و معنوی کشور از هلاکو و آتیلا پیشی گرفتـند. و"هشت تنظیم" یعنی هشت باند ساخته شده توسط جمهوری اسلامی ایران که به "وحدت " رسیدند.( یعنی" حزب وحدت ").

٧- سند باد زرتشتی هراتی و استاد سیس سیستانی و حیان خراسانی از پیشوایان قیام مردم افغانستان علیه سلطه عربِ بادیه نشین، سفاک و چپاولگرو... بودند.

٨- نام ملا عمر بعد از"ظهور" طالبان در شعر اضافه شده است .

٩- بابک پیشوای جنبش خرمدینان که توسط خلیفه عباسی مثله شد. نیزک امیر محلی بادغیس هرات ( سر وی به دربــار خلیفه عباسی فرستاده شد ) حضین سیستانی یک تن از قیام کنندگان علیه استیلای عرب توسط نماینده هارون الرشید ( داود بن بشر ) کشته شد. افشین به دستور معتصم بالله ، بابک را با نیرنگ به دام انداخته و به خلیفه سپرد. و بعداً خلیفه از افشین هراسید . وی را زندانی کرد. افشین در زندان خلیفه بمرد.

١٠- "هزار... تموچین" اشاره ایست به "حزب وحدت " ( نه از دید نابخردانه ی نژادی ؛ بل از منظرشباهت و کشتار این باند نهایت بی رحم ومنفور، با تموچین یعنی چنگیز خان ).

١١- " پنتا..." پنتاگون ( وزارت جنگ امریکا).

■[٤]-: " پیمان کج آیین آباد" به تاریخ ٨ مارچ ١٩٩٣ -١٣٧٢- سروده شده است.

١- " پیمان کج آیین آباد " اشاره ایست به " موافقت نامه صلح اسلام آباد " (مورخ ١٦حوت ١٣٧١ - ٧ مارچ١٩٩٣) فی مابین سر باند های جنایتکار و مزدور[ که به خاطر منافع بادار های خارجی شان با هم جنگیدند و سبب بربادی کشور گردیدند] این جنایتکاران بنا به دستور صاحبان خارجی شان در اسلام آباد گرد آمدند، تا پیمان متارکه ، صلح و صلاح را امضا نمایند . این اجیران جنایتکار در حضور صاحبانشان: ترکی الفیصل مسئول اطلاعات (استخبارات) عربستان سعودی، بروجردی نماینده ایران و مقامات بلند پایه پاکستان "پیمان صلح" را امضا کردند.

به تاریخ ٢١حوت٧١-١٢مارچ١٩٩٣ ملک فهد پادشاه عربستان سعودی و نواز شریف صدراعظم پاکستان به طور خاص؛ و به تاریخ٢٢حوت١٣٧١ – ١٣مارچ١٩٩٣ رفسنجانی رئیس جمهور ایران در پای موافقت نامه مذکور امضا نمودند.

٢- « " نواز..." شگر جنگ » ( اشاره به نواز شریف صدراعظم پاکستان ).

٣- « پیک " دجال" » ( بروجردی نماینده خامنه ای )

٤- « پاسبان " سنگ" » ( ترکی الفیصل نماینده ملک فهد پادشاه عرب سعودی).

■[٥]-: "فتح محال"،درحوت١٣٧٢ فریاد شده؛ ودر شماره٣٧ «پیام زن» اسد١٣٧٣- جون١٩٩٤ و در سایتهای" پیام آزادی"(www.payameazadi.org)؛"دعوت" و"افغان-جرمن آنلاین" نیز برقرار می باشد.

١- کوه ایست در جنوب شرق کابل که "منار چکری" در بلندای آن قرار داشته وبلند ترین قلعه آن بنام شاخ "برنتی" یا (برمتی) نامیده میشود. کهنسالان کابل حدود ٦٠ سال قبل از زبان اسلاف شان در مورد " برنتی" و " مرنجان" چنین نقل قول میکردند: " در گذشته های بسیار دور، در قدیم الایام ، دو دیو نگهبان شهرکابل بودند. یکی "مرنجان دیو" نام داشت، دیگرش "برنتی دیو" بود. اولی به تپه ی بزرگی مبدل شد(تپه مرنجان) دیــوی دومی یعنی " برنتی" که هیکلش بسیار بزرگـتر از" مرنجان" بود به کوه تبدیل گردید [دراین اسطوره شفاهی علت مبدل شدن دو دیوی به کوه و تپه مبهم مانده امید کاوشگران اساطیر کشور در زمینه باز کردن بازهم بیشتر این اسطوره توجه نمایند.]

٢- حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسه سرای بزرگ ( سرآینده شهنامه ).

٣- _" کابورا" یکی از نامهای قدیم کابل می باشد.

٤- اشاره ایست به دیوار های بر فراز کوه آسه مایی و شیر دروازه.

٥- پیکره اخیر ، در نخستین روز تجاوز امپریالیزم امریکا به افغانستان؛ سروده شد.

■[٦]-: "چیســتان" به خاطرتقرر یکتن از خاینین ملی ( گلبدین) به پست صدارت سروده شد.

■[٧]-: " بذر شهاب " درشماره ٢٧٩سال١٣٧٥" شهروند " چاپ تورنتو؛ همچنان ماهنامه "

آذرخش" شماره ... سال ...نشرشده است.

١- هفت باند اسلامی غارتگر، آدمکش و خاین، که توسط (CIA) و(ISI) در پاکستان بسته بندی گردیدند.[ از جمله ی باند های مذکور ،( K.G.B) با تأسیس" شورای نظار" در راس باند جمعیت آنرا از درون تسخیر و در خدمت سیاست استعماری خود قرار داد ].

٢- " برزین"، نام یکی از هفت آتشکـده مشهور زردشتیان در بلخ باستان بوده است.[ آذر برزین؛ آذر نوش؛ آذر بهرام؛ آذرزردشت؛ آذرآباد؛ آذرگشسپ؛ آذر فرنبغ ].

٣- هشت گروهک رهزن، جنایتکار و وطنفروش ساخت ایران که بعداً به " وحدت " رسیدند، و با نفوذ خاد ( خادِ بخش کشتمند، آن" حزب " به دو بخش تقسیم گردید. بعـد ها بنابر دستور ( K.G.B.) صدراعظم دولت دست نشانده روس: « سلطانعلی کشتمند زمانیکه بعد از دوره دوم حکومت بر طرف گردید، از حزب و دفتر سیاسی آن استعفا داده شرمسارانه گفت:" به حزب وحدت تعلق فکری دارد و برای تحکیم آن سعی نموده و ائتلاف شمال را بر حق میداند. » ("نگاهی به تاریخ حزب دموکراتیک خلق افغانستان" اثر عبدالقدوس غوربندی عضو کمیته مرکزی حزب مذکور – صفحه ١١٦) .

٤- " نوظهور": طالبان ضد تمدن، سازمانیافته توسط (CIA) و (ISI) که عساکر پاکستان و تروریستان عـرب نیز شامل آن بود، در اوایل، بخصوص در ساختمان بدنه نظامی آنها بخشی از خلقی ها نقش سازنده داشتند.

٥- " دخمه " ( تالار سازمان " ملل متحد " ).

٦- " خرگاه " : (عمارت پنتاگــون).

٧- " غول پاگلین " (اشاره ایست از" و. ا.لنین " به امپریالیزم).

■[٨]-: "آذرخش" تاریخ سروده سرطان ١٣٧٥ بوده و در شمار ... اسد ١٣٧٥ ( اگست١٩٩٦) ماهنامه آذرخش چاپ شده است .

■[٩]-: " غرش موجه ای ما... " (٢٥فبروری ١٩٩٧) در شماره ... ماهنامه " پگاه " منتشر شده است.

■[١٠]-: " تصاویر " تاریخ سروده جنوری ١٩٩٧ بوده ، ودر شماره ٤٧ قوس ١٣٧٦ دسمبر١٩٩٧مجله " پیام زن " نشر شده است ( البته بدون زیر نویس)

١- "چلی" به نوجوانانی گفته می شود که در حجره ای اعمار شده درمساجد زندگی شباروزی خود را می گذرانند . کارپاگیزگی مساجد را به عهده دارند. خوراک و پوشاک آنان از جانب اهالی اطراف و اکناف مسجد تأمین میشود. در خدمت ملا مسجد قرار داشته ... از وی"علم دین" را می آموزند. ( اکثر ملا ها و چلی ها به خصوص در ٢٥ سال اخیر در خدمت استخبارات ( اطلاعات ) رژیمهای خلقی وپرچمی، جهادی و طالبی قرار داشتند.( هم اکنون در خدمت دولت دست نشانده امریکا قرار دارند).

٢- "سپیده" اشاره ایست به شرق.

٣- "صبح" اشاره ایست به آغاز انقلاب مردمی درنیپال .

■[١١]-: " بر کتیبه ای سپر" ( در ماه حمل١٣٧٧-اپریل١٩٩٨) سرود شد .

١- " حـلـه " ، « شهری بود در عراق میان کوفه و بغداد، در ساحل رود فرات» (محمد معین)؛ « " حله " مانند " کــوفـه " در ناحیه بابل موقعیت داشت سـحر و جـادو و جادوگـری در هر دو شهرک رنگ و رونقی خاصی داشت . » ( فرهنگ دهخدا ).

٢- (" کوچه های باور مرد»") شعر" پیشواز" از م. آزرم .

■[١٢] -: " چیرز " ( به سلامتی ) در اپریل ١٩٩٨ سروده شده است.

( با قطعه عکسی که دو نماینده طالبان را در ضیافتی در خارج از کشور، در حال سر کشیدن پیک های مشروب شان، نشان می داد ، در شماره ٣٨ ماهنامه "پگاه" چاپ شده است.)

١- یونوکال کارپوریشن : موسسه پترولیم امریکایی.

■[١٣] -: " غریق و صخره " به تاریخ ١٣٧٨(١٩٩٨) سروده شده، و در شماره ٣٦ نشریه "پگاه" چاپ شده است.

■[١٤]-: " فریاد کن با ساز " در سپتمبر ١٩٩٨ سروده شد. در" رادیوی صدای شرق" _ تورنتو _ دکلمه شده ودرشماره ...ماهنامه کیوان چاپ امریکا ، همچنان در سایت " دعوت" برقرار می باشد..

١- شعر" زندگی انسان آزادی و استقلال اوست _ بهر آزادی جدل کن بندگی در کار نیست" از زنده یادلاهوتی بوده سرایینده آن زنده یاد استاد یعقوب قاسمی می باشد.

■[١٥]-: سروده (" محموله زهر ناک ") در شماره... ١٣٧٩" پیام زن" تحت عنوان" علفزهر" ، و در شماره٥٠٨ نشریه " شهروند" ٢٨ مرداد منتشر شده است.

١- "سرزمین بی نسب" ( پاکستان).

■[١٦]-: " بسوی آزادی" درمارچ ١٩٩٩سروده شده، در شماره٥١ سرطان١٣٧٨- جون ١٩٩٩مجله " پیام زن" و در شماره ٧٧٠ -٢١ مارچ٢٠٠٣ نشریه "شهروند" چاپ شده است.

■[١٧]-: (" مـیـنـا طغیانگر بی همتا")به تاریخ ١٠جنوری١٩٩٥ سروده شده همراه بانامه از این قلم در شماره ٣٩ حوت ١٣٧٣ – فبروری١٩٩٥ " پیام زن" درج می باشد.

"راوا" طی نامه شماره -٤٩٣ /٢٣نوامبر١٩٩٤ به خاطرتجلیل از هشتمین سالروز شهادت رهبر و بنیانگذارش (مینا) که به تاریخ ٤ فبرور١٩٩٥ در آسلام آباد برگزارمی شد، از این قلم تقاضا نمود تا به پاکستان آمده در تجلیل این محفل اشتراک ورزد، همچنان در اخیرنامه علاوه کرده بودند : " در صورتیکه شرکت در محفل برایتان مقدور نباشد از دریافت پیام شما که یقینا بیانگر همدردی و همبستگی با مردم و بخصوص زنان افغانستان اسیر چنگال خونین بنیاد گرایان خواهد بود، استقبال میکنیم."

از آنجایی که در کشور هند پناهنده بودیم و اشتراک در آن محفل مقدور نبود، نامه ذیل را با سروده فوق به آدرس " راوا " فرستادم:

« خواهران رزمنده و انقلابی، تهنیت و درود های گرم و سلامهای پر حرارت و رفیقانه تقدیم تان باد! نگارنده ی این نامه متاسف است که بنابر معاذیری نتوانست به پاکستان بیاید و افتخار نشست در این گرد همایی با عظمت و هکذا کسب آشنایی و معرفت با نمایندگان محترم سازمان ها و احزاب انقلابی را نصیب گردد. حضار محترم، بر همگان مبرهن و آشکار است که کشور های غربی در رأس ابر قدرت یکه تاز آمریکا _ که " موسسه ملل متحد " را به چماق دستش تبدیل نموده و آنرا بنابر اقتضای منافع اقتصادی و سیاسی خود و متحدین غربیش بر سر هر کشور و ملتی که لازم داند، می کوبد _ هسته های متعفن بنیاد گرایی و پان اخوانیزم را در هر گوشه و کنار جهان پرورانید، و به کمک دالر، تجهیزات مدرن نظامی و دستیاران و مشاورین سیاسی و استخباراتیش از این غده های چرکین چنان هیولای هول و هراس ساخته که حتی امروز ناگذیر شده گستاخی و سرکشی آنانرا در الجزایر تحمل نماید.

با آنکه ابعاد شخصیت اجتماعی، سیاسی، انقلابی، هکذا کارنامه های رنگین و حماسه آفرین مینا، در روند مبارزه اش به خاطر رهایی نصف جامعه، یعنی زنان مظلوم و ستم دیده ی کشور، توسط همرزمان بی باک و ادامه کارش، از جانب سایر پیکارگران دلیر افغان که در راه آزادی میهن اسارت دیده از چنگال کرگسان (ISI و CIA) و پنجال شغالان عرب و ایران و چاکران "سازمان اطلاعات خارجی روسیه" سرگرم رزم و نبردند، همچنان از طرف شخصیت های سیاسی و نمایندگان سازمانها و احزاب انقلابی سایر کشور ها که به خاطر امر رهایی بشریت از یوغ سرمایه مبارزه می نمایند، به وضاحت بیان شده است . نگارنده علاقمند است در این مختصر نبشته، سطری چند بر آن بیفزاید.

مینا، این شیره زن شجاع و طغیانگر بی همتا، در پیشگاه مردمش، با تواضع یک انقلابی حرفه ای، پیمان خون بست تا در راه آزادی زن و آزادی کشورش تا پای جان مبارزه بی امانش را تداوم بخشد و دمی نه آساید. سازمان " راوا" _ این کانون فروزان وداغ جنبش زنان کشور را تأسیس نمود و انرژی بخشی از زنان آگاه، متعهد و رزمنده ی کشور را ظرفیت بخشید. و بعد از شکسست مفتضانه ارتش سراسیمه سوسیال امپریالیزم روس، بیشترین آتش مبارزه اش را متوجه این گله های وحشی و مدنیت سوز نمود. سر گله گوریلای های وحشی یعنی گلبدین که جز با خودش با هیچ جانور خونخواری در جهان قابل مقایسه نیست، به یاری یاران قدیمش یعنی خادی ها، پلان قتل وی را طرح و سر آنجام ترورش نمودند. روحش شاد[خاطره اش گرامی] و درفشش در اهتزاز باد!

حضار محترم، اجازه دهید نقل قولی از پیشوای بین الملل اول (مارکس) بیاوریم:

" هرکس چیزی در باره تاریخ بداند، می داند که تغییرات بزرگ اجتماعی بدون جوشش زنان امکان پذیر نیست ". متکی به حکم فوق می توان تذکار داد که هر جوشش سیاسی ، به خاطر تغییرات بزرگ اجتماعی، نیازم مبرم به ظرف و

قالبی دارد که در آن مجموع انرژی مبارزان تحول پسند بهم برسد. مینای شهید نه یک بار ؛ بل بار بار ثابت نمود که انسان آگاه و متعهد چگونه باید در میان توفان خون و امواج سرب مذاب ،که سوسیال امپریالیزم روس و چاکران آن در کشور راه انداخته بودند، به ستیز و جدل بپردازد و در زیر پای ابلیسان اخوانی آتش ا نتقام افروزد و با قاطعیت و پیگیری ریشه ی آنان را بخشکاند. تاریخ پر ابهت کشور ما نام این زن انقلابی را بر کتیبه اش چنین رقم زده است: [سروده "مینا... " به ادامه این سطر درج نامه شده بود] در پیوند باد مبارزه " راوا " با جنبش کارگران جهان! زنده باد مبارزه مشترک کلیه نیرو های آزادیخواه و مترقی بر ضد احزاب منفور اخوانی و چاکران روسی!

م. ک. ت سابق عضو سازمان انقلابی وطن پرستان واقعی [سازمان تسلیم ناپذیرو پر افتخار " ساوو"] ١٠جنوری١٩٩٥- دهلی جدید ».

■[١٨]-: " تنها نییم " در اول اکتوبر ١٩٩٦ سروده شده، در شماره٤٥ حوت ١٣٧٥ مارچ ١٩٩٧" پیام زن" درج می باشد.

■[١٩]-: " جنگ به فرمان " در " پیام زن" شماره ٣٩ مورخ حوت ١٣٧٣ – فبروری ١٩٩٥ چاپ شده ، همچنان در سایت های " دعوت" و " افغان - جرمن آنلاین " درج گردیده است.

■[٢٠]-: " اگر راست نگویی..." در ١٦ جوزای ٢٠٠٤ سروده شده و در شماره ٩١١ سه شنبه ٢٠ مرداد١٣٨٣ " شهروند"و در شماره ٦٧ " پیام فدایی " ( ارگان چریکهای فدایی خلق ایران) منتشر شده، همپنان در سایت " دعوت " و " افغان- جرمن آنلاین" بر قرار گردیده است.

١- "پایگاه هوایی بگرام" :این پایگاه در ٣٠ کیلو متری کابل موقعیت دارد.

■[٢١]-: " خرافه و سپیده " این پارچه در مارچ ٢٠٠٥ سروده شده، در شماره ... – مورخ... ٢٠٠٥" ایران پست " چاپ تورنتو ودر شماره ٨٣ فروردین ماه ١٣٨٤"پیام فدایی" (ارگان چریکهای فدایی خلق ایران) چاپ شده است.

١- " غول پاگلین " اشاره لنین به امپریالیزم می باشد.

٢- در کشور ما شفق بر خلاف معنی آن در فرهنگ های زبان فارسی ، که بعد از غــروب را گویند، به معنی قبل از طلوع به کار رفته است.

٣- " سیاه کوه " در افغانستان موقعیت دارد.

٤- خیزشها و تکانهای انقلابی علیه ارتجاع و امپریالیزم در نیپال، ونزیویلا و... .

■[٢٢]-: " تو مفهوم انسانی " بخاطر درگذشت دوستم عزیز و گرانقدرم زنده یاد داکترمحمود گودرزی نویسنده نامور ایران _ که صد ها مقاله بلند و تحلیلی ایشان _ منجمله در رابطه با مسایل افغانستان _ درج نشریه " شهروند" و مضامین مربوط به مسایل افغانستان ، همچنان در مجله " پیام زن " چاپ و نشر شده؛ به تاریخ(٨-اپریل ٢٠٠٥ ) فریاد شده است.

" تو مفهوم انسانی..." در شماره: ٩٧٨ جمعه ٢٦ فروردین ١٣٨٤ (١٥ اپریل٢٠٠٥) نشریه " شهروند" چاپ شده؛ همچنان در سایت وزین و پر محتوای( " به اشعار دشنه گون خوش آمدید" ) بر قرار گردیده است.

■[٢٣]-: " چریکهای فدایی خلق ایران "، بتاریخ ١٢می٢٠٠٦ بخاطر شخصیت برجسته جنبش کمونیستی کشوربرادرو همسایه ما ایران" رفیق مادر" (فاطمه سعیدی شایگان) عضو برجسته و سابقه دار چریک های فدایی خلق ایران _ که در محفلی در آلمان، در حضور شخص خودش از ایشان قدر دانی وتجلیل بعمل آمد_سروده شده است. درج شماره ٨٥ " پیام فدایی" خرداد ماه ١٣٨٥ می باشد.

١- " از یک جرقه حریق بر می خیزد" (صدرمائوآثار منتخب، جلد اول صفحه ١٧٥)

٢- سرایـیـنـده این شعر( پ . رتبیل ) در گیر و دار انقلاب سال١٣٥٧، که از طریق امواج رادیوی ایران در کابل، جریانات را تعقیب می کرد؛ می شنید که گوینده در رادیو، با صدای رسا می گفت: " چریک های فدایی خلق! چریک های فدایی خلق! به یاری ما بشتابید، رادیو تلویزیون ملی ایران در محاصره گارد شاه قرار گرفته..." و مدتی بعد آوازی به گوش می رسید : " چریک های فدایی خلق! چریک های فدایی خلق! محاصره شکست از شما تشکر میکنیم ..."

■[٢٤]-: (" رفـقــا ! " ) که به خاطر یورش و کشتار دسته جمعی اعضای کمیته مرکزی حزب کمونیست ( مائوست ) ترکیه ، توسط ارتش آن کشور( به تاریخ دو سپتمبر ٢٠٠٥) سروده شده است ، پیوست نامه ای عنوان حزب مذکور به یکی از اعضای ارجمند حزب کمونیست ایران ( م ل م ) که از این قلم تقاضا کرده بود تا در رابطه این کشتار دسته جمعی، پیام و یا مطلبی بنویسد. این قلم سروده فوق ( وپیام ) نوشته شده اشرا به آن رفیق ارجمند که تقاضا کرده بود؛ سپرد؛اما یگانه نشریه ای که سروده ("رفقا") را به دست نشر سپرد" پیام فدایی" (شماره،٩٠) ارگان چریکهای فدایی خلق ایران بود.[ از رفقای گرانقدر" پیام فدایی" به خاطر نشر این پارچه و سایر سروده های ارسالی ام، بدینوسیله ابراز امتنان می نمایم م. کبیر توخی]

■[٢٥]-: " قطب نما " تاریخ این سروده ٧-٧-٢٠٠٦ بوده به شماره ١٢ ماهنامه "قطب نما" چاپ شده است

¨ þ ♨ ü ✍ ý

بازگشت به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com